Στο εμβληματικό έργο του «Η Ψυχολογία των Μαζών», ο GustaveLeBon, μεταξύ άλλων, αναφέρει κάτι αδιαμφισβήτητα διαχρονικό : «Οι μάζες πάντα, τα άτομα τις περισσότερες φορές, έχουν ανάγκη από απόψεις απολύτως έτοιμες. Η επιτυχία αυτών των απόψεων είναι ανεξάρτητη από το μέρος της αλήθειας ή των πλανών που περιέχουν, έγκειται μονάχα στο κύρος τους». Το δόγμα αυτό φαίνεται να ακολούθησε απαρέγγλιτα η ΝΔ καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου του 2019.
Έτσι, με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε διατεταγμένη υπηρεσία, η σύντομη προεκλογική περίοδος του 2019, απετέλεσε μνημείο προπαγάνδας και αγιογραφίας της ΝΔ και των στελεχών της. Θα έλεγε κανείς, και πιθανότατα είναι πέρα για πέρα αληθές, ότι πρέπει να επιστρατεύτηκαν εκατοντάδες σύμβουλοι μάρκετινγκ και δημοσίων σχέσεων για να «λουστράρουν» σε τέτοιο βαθμό το προφίλ του κυβερνώντος πλέον κόμματος, ώστε το 2015, οπότε και οι ψηφοφόροι το έστειλαν στο πολιτικό ανάθεμα, να φαντάζει όχι απλώς μακρινό, αλλά πλήρως ξεχασμένο παρέα με τα μνημόνια και τους Σαμαροβενιζέλους. Η παραμικρή λεπτομέρεια, οι λέξεις, οι παρουσίες, τα δημοσιεύματα, το προεκλογικό υλικό, τα τηλεοπτικά σποτ που καθημερινά σερβίρονταν στον ψηφοφόρο-τηλεθεατή-καταναλωτή, ήταν προσεγμένα με μία σχολαστικότητα σχεδόν χειρουργική. Ως εκ τούτου, ήταν και απόλυτα συμβατά με την ιδιοσυγκρασία του.
Έτσι, ο ψηφοφόρος που αυτοπροσδιορίζεται ως «πατριώτης» ή «εθνικιστής», μη έχοντας επίγνωση του ότι οι ιδιότητες του τηλεθεατή-καταναλωτή υπερισχύουν πάνω του, επέλεξε να στηρίξει τη ΝΔ, ένα κόμμα φιλελεύθερο, με κεντροαριστερές ιδεοληψίες, το οποίο ψήφισε τέμενος στην Αθήνα, αντιρατσιστικό νόμο, ιθαγένειες αλλοδαπών και σύμφωνα συμβίωσης ομοφυλοφίλων. Και επειδή οι επικοινωνιολόγοι της ΝΔ είχαν μελετήσει,επιμελώς προφανώς, τον Le Βon, ο οποίος ανά τακτά διαστήματα στο έργο του αναφέρει ότι «Οι μάζες σκέφτονται μόνο με εικόνες», είπαν να δώσουν και ένα τόνο λάιφσταιλ στον προεκλογικό αγώνα, ώστε να προσελκύσουν και το αντίστοιχο κοινό βομβαρδίζοντάς το με τις αντίστοιχες εικόνες. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι τους μήνες Μάϊο , Ιούνιο και Ιούλιο, όλες οι εκπομπές λάιφσταιλ και τααντίστοιχα περιοδικά, προσομοίαζαν περισσότερο με προεκλογικό σποτ/φυλλάδιο της ΝΔ, προβάλλοντας αποκλειστικά τους υποψηφίους της συγκεκριμένης παράταξης, συν γυναιξί και τέκνοις, επιδιδόμενοι σε αυτό που θα λέγαμε επιθετικό μάρκετινγκ για την προσέγγιση και του πιο απολιτίκ«πυρήνα» των τηλεθεατών- καταναλωτών. Δυστυχώς, η προαναφερθείσα πραγματικότητα είναι θλιβερή αλλά αναστρέψιμη. Υπάρχουν τρόποι και μέσα ώστε ο τηλεθεατής-καταναλωτής, που είναι επιρρεπής σε ό,τι του σερβίρει το μιντιακό σύστημα, να γίνει, επιτέλους, πολίτης.
Η δημιουργία της «Εθνικής Λαϊκής Συνείδησης», του νέου πολιτικού φορέα ήρθε για να κάνει αυτό ακριβώς: να θυμίσει στον Έλληνα ψηφοφόρο ότι τον υποτιμούν οι ιδιότητες του τηλεθεατή – καταναλωτή και να τον εμπνεύσει να αναπτύξει την κριτική του ικανότητα ώστε να μένει αλώβητος από την προπαγάνδα των ΜΜΕ. Να του επισημάνει ότι κανένας (μα κανένας) δεν κατέχει το αλάθητο του Πάπα, κανένας δεν είναι υπεράνω κριτικής και ότι κανένας δεν πρέπει να του συμπεριφέρεται σαν να απευθύνεται σε τηλεθεατή, καταναλωτή ή υποτακτικό. Να του τονώσει την ιστορική μνήμη, η οποία είναι ως επί το πλείστον, ασθενής και επιλεκτική στην ελληνική πολιτική σκηνή. Η «Εθνική Λαϊκή Συνείδηση» ήρθε για να φέρει το καινούργιο σε ένα χώρο που ζει με τα φαντάσματα του παρελθόντος, πάντα μέσα στα πλαίσια που ορίζουν οι κόκκινες γραμμές που έχουν να κάνουν με Πατρίδα – Θρησκεία -Οικογένεια από τις οποίες δεν είμαστε ουδέποτε διατεθειμένοι να παρεκκλίνουμε.
Παναγιώτης Ηλιόπουλος
Παναγιώτης Ηλιόπουλος 